«Το Γεγονός…» της Ελένης Μητροπούλου

Τίτλος: Το γεγονός…

Συγγραφέας: Ελένη Μητροπούλου (Εικονογράφηση: Ηλιάνα Μπαφέρου)

Εκδόσεις: Όστρια

 

     Μπορεί να λέω αρκετά συχνά ότι κάθε βιβλίο που διαβάζω δεν μοιάζει με κανένα από αυτά που έχω διαβάσει στο παρελθόν, όμως μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι κάτι τέτοιο ισχύει. «Το Γεγονός», όπως εξάλλου μας πληροφορεί και το εξώφυλλο του, είναι ένα αλληγορικό παραμύθι για μεγάλους, τίποτα παραπάνω μα και τίποτα λιγότερο.

     Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη «Οποιαδήποτε» ζούσαν ο Κύριος «Χωρίς Λάθη» , η Κυρία «Με αγαπώ γιατί είμαι ωραία», η Κυρία «Αλλάζω γνώμη συνεχώς, ο Κύριος «Πουλάω έρωτα», ο Κύριος « Το καλό παιδί», η Κυρία «Τρέχω για όλους», ο Κύριος «Για σένα νοιάσου και γυμνάσου», η Κυρία «Είμαι πολύ αστεία», ο Κύριος «Με έχεις ανάγκη», ο Κύριος «Δεν ξέρω τι θέλω», η Κυρία «Με λεπτομέρειες» και η Κυρία «Μόλις Πλούτισα». Πρόκειται για δώδεκα διαφορετικούς ήρωες με ένα κοινό χαρακτηριστικό και σύντομα ένα κοινό μυστικό. Όλα ξεκινούν όταν μια μέρα καταφθάνει στη πόρτα τους ένα μυστηριώδες γράμμα το οποίο τους προειδοποιεί όλους με το ίδιο μήνυμα: «Σε 24 ώρες θα συμβεί «Το Γεγονός…» και τίποτα πια δεν είναι το ίδιο στη ζωή σου.». Το «Γεγονός» θα τους αλλάξει τη ζωή όπως τη ξέρουν ή μήπως όχι;

     «Το Γεγονός» είναι το πρώτο παραμύθι για ενήλικους που διαβάζω και μπορώ να πω πως δεν με απογοήτευσε. Όπως ακριβώς ένα συνηθισμένο παραμύθι για παιδία, το βιβλίο αυτό διατηρεί τη μικρή του έκταση, το αλληγορικό του ύφος και το στυλ γραφής ενός κοινού παραμυθιού. Το βιβλίο αυτό αν και μου άρεσε στο σύνολο του μου προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα.

     Θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας ότι πρόκειται για μια πραγματικά όμορφη και επίκαιρη ιστορία. Μέσα από τις αλληγορίες και το παιδικό –ίσως- τόνο υποβόσκει μια τεράστια ποσότητα αλήθειας για τη σύγχρονη εποχή και το σύγχρονο άνθρωπο. Το θέμα πίσω από το παραμύθι είναι το πώς πολλές φορές χάνουμε τον εαυτό μας θέλοντας να διατηρήσουμε την εικόνα που οι άλλοι έχουν ή και θέλουν να έχουν για εμάς και που στο τέλος υιοθετούμε κι εμείς οι ίδιοι. Αναφέρεται στο πόσο εύκολα και αθόρυβα ξεχνάμε το ποιοι είμαστε και από πού ήρθαμε για τα μάτια των άλλων, πείθοντας τελικά τον εαυτό μας πως αυτό που γίναμε είναι αυτό που ήμασταν πάντα.

     Στην ιστορία αυτή κανένα όνομα, χρόνος ή τόπος δεν αναφέρεται, όπως παρατηρήσατε και προηγουμένως, παρά μόνο χαρακτηρισμοί και αόριστες έννοιες, δείχνοντας έτσι τη διαχρονικότητα και τη παγκοσμιότητα του συγκεκριμένου φαινομένου.

     Παρόλο που κατανοώ το γεγονός ότι πρόκειται για παραμύθι, έστω και για ενηλίκους, η επανάληψη των «ονομάτων» των ηρώων το ένα μετά το άλλο σε μεγάλη συχνότητα, καθώς και η επανάληψη λέξεων και φράσεων μέσα στο κείμενο, ήταν αρκετά κουραστική κι έκανε την ανάγνωση του δυσκολότερη συγκριτικά με το περιεχόμενο του.

     Τέλος, θα ήθελα να σχολιάσω ότι η εικονογράφηση της Ηλιάνας Μπαφέρου ήταν από τις καλύτερες που έχω δει. Έδωσε πνοή ζωής στους χαρακτήρες και την ιστορία ολόκληρη, ενώ αισθητικά το κατέστησε ένα πραγματικά πανέμορφο βιβλίο.

     Συμπερασματικά, είναι ένα πραγματικά ενδιαφέρον βιβλίο, με μια όχι τόσο απλοϊκή και αφελή ιστορία. Θα το πρότεινα σε όσους θέλουν να διαβάσουν ένα μικρό κι ανάλαφρο βιβλίο και σε όσους έχουν τη περιέργεια να δουν πως είναι ένα παραμύθι για μεγάλους.

Βαθμολογία: 3/5 Καλό!